ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΣΕ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΘΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΕΙ ΤΟΣΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Η θέσπιση από φέτος βαθμολογικού ορίου για την εισαγωγή των υποψηφίων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ σε μια προσπάθεια αναβάθμισης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ξαναφέρνει στο προσκήνιο τα προβλήματα της Δευτεροβάθμιας, και γενικά της Παιδείας.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ένας στους δύο υποψήφιους έμεινε εκτός Ανώτατης εκπαίδευσης. Το σοβαρότατο πρόβλημα είναι ότι οι μισοί περίπου υποψήφιοι έγραψαν κάτω από τη βάση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός « αναβαθμισμένου» συστήματος που κατάφερε να επιβάλει πριν περίπου οκτώ χρόνια η προηγούμενη Κυβέρνηση, να συνεχίσει με μικρές παραλλαγές η επόμενη, κάνοντας τα παιδιά μας πειραματόζωα, δημιουργώντας ταυτόχρονα τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά προβλήματα.
Το αποτέλεσμα αυτό θα μπορούσε να ήταν φυσιολογικό σε μια χώρα στην οποία οι γονείς δείχνουν αδιαφορία για την μόρφωση των παιδιών τους ή δεν έχουν διακαή πόθο να εξασφαλίσουν τα παιδιά τους μια θέση σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ.
Σε μία όμως χώρα (Αν όχι και μοναδική) όπου κάθε γονιός κάνει στην κυριολεξία τα πάντα για να εξασφαλίσει το παιδί του μία θέση στο Πανεπιστήμιο, τότε το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά.
Τι να φταίει άραγε; Ποια μπορεί να είναι η αιτία αυτού του αποτελέσματος;
Οι έξυπνοι πρόγονοί μας να μην άφησαν έξυπνους απογόνους;
Μήπως τα παιδιά αυτά να μην είχαν την οικονομική δυνατότητα να φοιτήσουν σε φροντιστήριο κι αν την είχαν να μην επέλεξαν ένα καλό φροντιστήριο;
Οι καθηγητές που διδάσκουν στα Λύκεια να μην αποδίδουν;
Η ύλη που διδάσκεται να μην είναι επαρκής; Τα βιβλία να μην είναι καλογραμμένα; Ή μήπως ο τρόπος που διδάσκεται και εξετάζεται αυτή η συγκεκριμένη ύλη να μην είναι ο σωστός;
Μήπως ο χώρος και οι ώρες που λειτουργούν τα σχολεία μας δεν επιτρέπουν στα παιδιά να παρακολουθήσουν κανονικά τα μαθήματά τους;
Ή μήπως το Ελληνικό σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν είναι ανθρώπινο, προσιτό, έστω το σωστό; Μήπως είναι ψυχοφθόρο; Μήπως υποχρεώνει τους κάπως αδύναμους ψυχολογικά και βιολογικά ανθρώπους να παραιτούνται;
Ένα είναι σίγουρο. Ότι τόσο η λεγόμενη «αναβάθμιση», όσο και τα αποτελέσματά της, θίγουν μόνο τα παιδιά και μαζί τις οικογένειες των παιδιών.
Είναι πασιφανές και φύση αδύνατο στη δική μας φυλή να έχουμε αυτό το ποσοστό παιδιών με χαμηλή νοημοσύνη . Κάτω από άλλες συνθήκες, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των παιδιών θα μπορούσε να μπει σε Σχολές με πολύ ψηλή βάση. Απόδειξη είναι το γεγονός ότι μέρος των παιδιών αυτών με την κατάλληλη προετοιμασία διαπρέπει σε Πανεπιστήμια εξωτερικού.
Τα παιδιά σ’ αυτή τη χώρα, είναι εκπαιδευμένα από πολύ νωρίς να ετοιμάζονται για την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο, ακολουθώντας ένα ξέφρενο ρυθμό, μιμούμενοι, είτε για να ευχαριστήσουν τους γονείς τους, είτε διότι είναι ακόμα μικρά και δεν καταλαβαίνουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένα σύστημα πιο ανθρώπινο για να επιτύχουν.
Οι Έλληνες γονείς είναι πάντα έτοιμοι να δώσουν και την ψυχή τους, προκειμένου να μορφωθούν τα παιδιά τους. Δεν διστάζουν να πληρώνουν φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα. Φυσικά, υπάρχει και ένα ποσοστό αυτών των παιδιών που έγραψαν κάτω από τη βάση, τα οποία δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν φροντιστήρια. Γι’ αυτά τα παιδιά ορύονταν στα παράθυρα οι διάφοροι συνδικαλιστές, ενδιαφερόμενοι τάχα για το καλό τους. Αυτά, έλεγαν, είναι τα «αγροτόπαιδα» και «τα παιδιά των κατώτερων οικονομικών στρωμάτων». Το λυπηρό όμως είναι ότι ένα μέρος των παιδιών αυτών, είχε κάποια εξωσχολική βοήθεια.. Και απόδειξη ότι αυτά τα παιδιά δεν ανήκουν όλα σε κατώτερα οικονομικά στρώματα, είναι το γεγονός ότι οι εγγραφές σε ιδιωτικά ΙΕΚ και Κέντρα Ελεύθερων σπουδών που συνδέονται με ξένα Πανεπιστήμια, έσπασαν φέτος κάθε ρεκόρ.
Κακά τα ψέματα, τα περισσότερα φροντιστήρια κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους διότι ως γνωστόν υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Τα παιδιά εκεί παρακολουθούν τα μαθήματά τους σε ολιγομελή τμήματα και μάλιστα ανάλογα με το επίπεδό απόδοσής τους. (πράγμα το οποίο φυσικά δεν συμβαίνει σ’ένα Δημόσιο ή ακόμα και Ιδιωτικό Σχολείο). Μπαίνοντας σ’ ένα φροντιστήριο, ένα παιδί μαθαίνει ότι η επιτυχία στις Πανελλαδικές είναι μάλλον θέμα προπόνησης παρά εξυπνάδας.
Η προπόνηση όμως αυτή, είτε είναι σωματική, είτε πνευματική, προϋποθέτει βιολογικές και ψυχολογικές αντοχές.
Πού να τις βρει τις αντοχές ένα παιδί στη Γ΄ Λυκείου όταν είναι υποχρεωμένο να παρακολουθεί τα ίδια ακριβώς μαθήματα το πρωί στο σχολείο και το απόγευμα στο φροντιστήριο;
Τα παιδιά, σ’ αυτή τη φάση της μαθητικής τους ζωής, είναι και πρέπει να είναι αφοσιωμένα στον τελικό τους στόχο. Να ετοιμάζονται μόνο για τα μαθήματα στα οποία θα συναγωνίζονται στις Πανελλήνιες και όχι (για να εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα) να έχουν «μπελά στα πόδια τους» άλλα τόσα μαθήματα, τα οποία διδάσκονται κανονικά….στα οποία γίνονται διαγωνίσματα κανονικά…..και στα οποία, είναι υποχρεωμένα τα παιδιά να εξετασθούν γραπτώς και ενδοσχολικά. Και το χειρότερο μαρτύριο, ακριβώς μετά τις Πανελλήνιες εξετάσεις….. Τότε και μόνον τότε θα πάρουν απολυτήριο Λυκείου. Αυτό είναι για τα παιδιά μια καταδυνάστευση χωρίς λόγο, μία άνευ λόγου γι’ αυτά τιμωρία, τόσο κατά την διάρκεια του σχολικού έτους, όσο και κατά την διάρκεια των τελικών εξετάσεων, αλλά πολύ περισσότερο χάσιμο από τον πολύτιμο χρόνο τους. Πολλοί από τους καθηγητές αυτών των μαθημάτων, δείχνουν σαν άνθρωποι κατανόηση. Προσπαθούν να διευκολύνουν τα παιδιά, δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Άλλοι πάλι έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις ταλαιπωρώντας τους μαθητές με την πρόφαση ότι πρέπει να μορφωθούν….
Πρέπει να είναι κάποιος μαθητής Γ΄ Λυκείου για να καταλάβει τι σημαίνει να έχεις ένα σωρό ασκήσεις και διάβασμα για το φροντιστήριο, να αγχώνεσαι να προλάβεις την ύλη, να είσαι κουρασμένος από το διάβασμα της προηγούμενης νύχτας και να είσαι υποχρεωμένος να χάνεις το πρωινό σου σ’ ένα σχολικό θρανίο, ξοδεύοντας τις πιο παραγωγικές ώρες της ημέρας σου, ακούγοντας ξανά την παράδοση ενός μαθήματος το οποίο εσύ ήδη έχεις εμπεδώσει πριν από μερικούς μήνες στο φροντιστήριο. Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Αρνείσαι. Με τη σειρά τους οι καθηγητές στο Λύκειο, αφού δεν βρίσκουν ανταπόκριση στην παράδοση κι αφού έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους ότι οι μαθητές έχουν κάνει καλή δουλειά στο φροντιστήριο, επαναπαύονται. Μάλιστα μερικοί επαναπαύονται με την καλή έννοια. Διότι κατανοούν τα παιδιά και δε θέλουν να τα ταλαιπωρούν. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν παιδιά στην ίδια ηλικία και συμπάσχουν. Μέσα σ’ αυτόν το φαύλο κύκλο, ευτυχώς υπάρχουν ακόμα καθηγητές που καταφέρνουν να κρατάνε την προσοχή των μαθητών, να διδάσκουν και να προσφέρουν.
Ο τελειόφοιτος μαθητής, περιμένει να γίνει το διαγώνισμα του πρώτου τετραμήνου (ο καθηγητής δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει δεύτερο) για να κατοχυρώσει το 30% του βαθμού πρόσβασης. Ένας από τους λόγους που πρέπει να πηγαίνει σχολείο. Λόγος ο οποίος αμφισβητείται. Διότι αν ο προφορικός βαθμός σ’ ένα μάθημα (μέσος όρος των βαθμών των δύο τετραμήνων) είναι μεγαλύτερος του γραπτού (βαθμός που έγραψε ο υποψήφιος στις Πανελλήνιες) περισσότερο από δύο μονάδες, τότε ο προφορικός βαθμός μειώνεται τόσο ώστε να είναι μεγαλύτερος του γραπτού κατά δύο μονάδες. Αν δηλαδή ένας άριστος μαθητής ατύχησε σ’ ένα μάθημα στις Πανελλήνιες εξετάσεις, αντί να τον σώσει κατά κάποιο τρόπο ο προφορικός βαθμός, του ρίχνει τον βαθμό πρόσβασης. Προς τι τότε το 30% του βαθμού αυτού;
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ένας υποψήφιος φοιτητής υποχρεούται να φοιτά στην Γ΄ Λυκείου, είναι οι παρουσίες. Ο τρίτος λόγος είναι να προβιβαστεί στα μαθήματα που εξετάζονται ενδοσχολικά για να μπορέσει να πάρει το απολυτήριό του.
Τώρα, μεταξύ των μαθητών Γ΄ Λυκείου Δημόσιου Σχολείου και μαθητών Γ΄ Λυκείου Ιδιωτικού Σχολείου, για το ποιοι μαθητές έχουν την πολυτέλεια να αγνοούν εντελώς το σχολείο και να αφοσιώνονται μόνο στο φροντιστήριο για την προετοιμασία των Πανελληνίων, χωρίς να τους απασχολεί το 30% του βαθμού πρόσβασης, χωρίς να τους απασχολεί ο αριθμός των απουσιών, ούτε ακόμα αν θα πάρουν την βάση στα μαθήματα που θα δώσουν ενδοσχολικά στο τέλος του σχολικού έτους για να πάρουν το απολυτήριό τους, δεν μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος.
Ένας μαθητής-υποψήφιος φοιτητής, δεν ξεκουράζεται ούτε καλοκαίρια, ούτε αργίες ούτε Σαββατοκύριακα. Είναι στρατιώτης σε εμπόλεμη κατάσταση. Είναι εργάτης που του επέβαλαν «παράνομα» να βγάζει αδιάκοπα διπλή και τριπλή βάρδια. Που του επέβαλαν «δια σιωπηρής συμφωνίας» να ακολουθεί τόσο τους κανονισμούς του σχολείου όσο και ταυτόχρονα τους κανονισμούς του φροντιστηρίου.
Τα φροντιστήρια πιέζουν γονείς και παιδιά.. Το λένε καθαρά «Θέλω Επιτυχίες». Με το δίκιο τους. Έχουν νόμιμη επιχείρηση. Θέλουν να έχει καλό όνομα.
Το σχολείο πιέζει τα παιδιά. Έχει στα χέρια του το απολυτήριό τους.
Οι γονείς πιέζουν τα παιδιά για … «το καλό τους». Πολλά παιδιά, καλοί ή και μερικές φορές ακόμα και άριστοι μαθητές, που έχουν την πρόθεση να μάθουν, στην πορεία κουράζονται, δεν αντέχουν την πίεση και κυρίως τη ψυχική φθορά. Αρνούνται. Παραιτούνται. Μαζί τους πολλές φορές παραιτούνται και οι γονείς με την παρηγοριά ότι σ’ ένα σύστημα που για αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις είναι πια επικίνδυνη για το παιδί η τόση πίεση.
Άλλα παιδιά, μικρότερα σε ηλικία, βλέποντας όλη αυτή την ταλαιπωρία και τον ψυχικό καταναγκασμό μεγαλύτερων μαθητών, τρομάζουν. «Τρέπονται εις φυγήν» από πολύ νωρίς. Είναι φυσικό να αρνούνται να δοκιμάσουν όταν διαπιστώνουν ότι μετά από τόσους κόπους, είναι πολύ μικρή η πιθανότητα να εκπληρώσουν το όνειρό τους. Προτιμούν να πάρουν το απολυτήριο Λυκείου και να σπουδάσουν κάπου αλλού.
Οι έφηβοι καταρρέουν. Αρκεί κάποιος να κάνει μία έρευνα σε δημόσια και ιδιωτικά κέντρα ψυχικής υγιεινής στα τμήματα εφήβων. Είναι όλα πλήρη. Το φαινόμενο αυτό και πάλι θα θεωρείτο φυσιολογικό σε μία Αγγλοσαξονική ή τριτοκοσμική χώρα. Σε μια όμως Μεσογειακή χώρα και δη την Ελλάδα, γιατί τα παιδιά μας να νιώθουν τόσο καταπιεσμένα;
Όσον αφορά τη διδακτέα ύλη, δεν μπορεί κάποιος να τη χαρακτηρίσει ανεπαρκή. Είναι άξιον απορίας όμως, για ποιο λόγο τα τόσα βοηθήματα που κυκλοφορούν στην αγορά για τα διδασκόμενα μαθήματα τόσο στο Γυμνάσιο όσο και στο Λύκειο είναι τόσο καλογραμμένα ούτως ώστε να είναι κατανοητά στα παιδιά, ενώ τα περισσότερα σχολικά τους βιβλία είναι τόσο κακογραμμένα, λες και γράφτηκαν επίτηδες για να ταλαιπωρήσουν και όχι για να διδάξουν. Είναι επίσης άξιον απορίας, για ποιο λόγο τα παιδιά κατανοούν τις σημειώσεις των φροντιστηρίων, ενώ τους είναι αδύνατον να κατανοήσουν ορισμένα μαθήματα διαβάζοντας από σχολικό βιβλίο, με αποτέλεσμα να υποχρεώνονται να τα παπαγαλίσουν. Το ερώτημα είναι αν στα σχολεία εξετάζεται η κρίση και η γνώση ή η ικανότητα αποστήθισης. Ένα βιβλίο επίσης που θεωρείται καλογραμμένο για την ηλικία 20χρονου φοιτητή π.χ., είναι αδύνατον να γίνει κατανοητό από ένα δεκαπεντάχρονο η δεκαεξάχρονο.
Γιατί διαρρηγνύει τα ιμάτιά της η αντιπολίτευση για «το μέτρο της βάσης του 10?» Ότι τάχα το μέτρο αυτό εξευτελίζει το απολυτήριο του Λυκείου!!!!! Το μέτρο εξευτελίζει το απολυτήριο του Λυκείου ή το ποσοστό των παιδιών που έγραψε κάτω από τη βάση εξεταζόμενο υποτίθεται σε ύλη διδαχθείσα στο Λύκειο; Μέχρι πέρυσι που οι θέσεις αυτές καλύπτονταν από μαθητές που έγραφαν κάτω από την βάση δεν εξευτελιζόταν το Λύκειο; Μήπως η αναβάθμιση του Λυκείου επιτυγχάνεται με την ικανοποίηση των αιτημάτων των ιδιοκτητών φοιτητικών καταλυμάτων και καφετεριών στην Φλώρινα, Ηγουμενίτσα, Μεσολόγγι κ.τ.λ;
Γιατί ωρύεται η αντιπολίτευση για το ποσοστό των μαθητών που έγραψαν κάτω από την βάση; Το εύγε ανήκει και σ’ αυτήν. Είναι το αποτέλεσμα και των δικών της αψυχολόγητων ενεργειών και συστήματος εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που εφάρμοσε. Αν η σημερινή Αντιπολίτευση ξέχασε διότι τότε δεν την «έτσουζε» το θέμα, εμείς, γονείς και παιδιά που ζήσαμε το σύστημα ως το κόκαλο, πού γίναμε χωρίς τη θέλησή μας τα πειραματόζωά της, εμείς που απολαμβάνουμε τώρα τα ωραία του αποτελέσματα, θυμόμαστε.
Η προηγούμενη Κυβέρνηση ίσως να θεωρεί σαν μέτρο αναβάθμισης του Λυκείου το γεγονός ότι κάποιοι σηκώθηκαν ένα πρωί και χωρίς να τους το ζητήσει κανείς ούτε γονείς ούτε μαθητές, κατήργησαν τη Στολή στο Σχολείο. Για σας κύριοι τότε ήταν μια μικρή λεπτομέρεια. Για άλλους όμως αυτή η ενέργεια σήμαινε πολλά.. Η πράξη αυτή ήταν η αρχή της κατάργησης των ρόλων μαθητή και δασκάλου με όλες τις συνέπειες.
Μετά, αυτοί οι μερικοί προχώρησαν στην κατάργηση του θεσμού του επιθεωρητή αφήνοντας ανεξέλεγκτους τους καθηγητές να πράττουν κατά την κρίση τους. (Αν είναι ποτέ δυνατό και σωστό να υπάρχει κάποιος κλάδος που να μην ελέγχεται και μάλιστα ένας τόσο σημαντικός κλάδος). Τότε, ίσχυε το σύστημα των «Δεσμών». Τα φροντιστήρια αυξήθηκαν, οι μαθητές πήγαιναν στο Λύκειο μόνο και μόνο για να πάρουν τις απαραίτητες παρουσίες. Η διδακτέα ύλη συνήθως δεν «έβγαινε» ποτέ. Ο Υποψήφιος φοιτητής θεωρητικού κλάδου αποφοιτούσε από το Λύκειο χωρίς να γνωρίζει μαθηματικά και ο υποψήφιος φοιτητής θετικού κλάδου επιστημών αποφοιτούσε χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα και την ιστορία του. Θαυμάσαμε γιατρούς να γράφουν ένα δικό τους είδος γραφής κρύβοντας την ανορθογραφία τους, ταλαιπωρηθήκαμε από αριστούχους δικηγόρους που δεν ήξεραν μαθηματικά, χάσαμε πολύτιμο χρόνο περιμένοντας απόφαση πραγματογνώμονα στα δικαστήρια, επειδή ο δικαστής με μια υπόθεση που απαιτούσε μαθηματικά δείλιαζε να αποφανθεί.
Τρομοκρατημένη αργότερα η τότε κυβέρνηση για την κατάντια της παιδείας, πριν περίπου οκτώ χρόνια, ο τότε υπουργός Παιδείας κύριος Αρσένης, εισήγαγε ένα ακραίο σύστημα. Ακριβώς το αντίθετο του προηγούμενου.
Για εφτά ολόκληρα χρόνια τα παιδιά συναγωνίζονταν Πανελλαδικά σε εννέα μαθήματα στην Β΄ Λυκείου και άλλα τόσα στην Γ΄ Λυκείου. Υποψήφιοι φοιτητές Ιατρικής και Ε.Μ.Π. έδιναν στη Β΄ Λυκείου μέχρι και Αρχαία!!!! Υποψήφιοι φοιτητές θετικών κλάδων έδιναν στην Γ΄ Λυκείου μαθήματα θεωρητικών κλάδων και αντίστροφα. Πήγαμε ακριβώς στο αντίθετο άκρο.
Αυτό το σύστημα, ταλαιπώρησε και αδίκησε ουκ ολίγες ψυχές. Αδίκησε, διότι τα παιδιά για να διεκδικήσουν π.χ. μια θέση σε Πολυτεχνείο μέσω Τεχνολογικής κατεύθυνσης, ανάμεσα στα εννέα μαθήματα που έπρεπε να συναγωνιστούν ήταν και το μάθημα της Ιστορίας, Γλώσσας-Έκθεσης, Διοίκησης Επιχειρήσεων. Ένας μαθητής που έγραφε άριστα σ’ αυτά τα τρία μαθήματα και λιγότερο καλά στο μάθημα της Φυσικής και των Μαθηματικών, κέρδιζε την θέση εις βάρος ενός μαθητή πού έγραφε άριστα στη Φυσική, άριστα στα Μαθηματικά και λιγότερο καλά Ιστορία, Διοίκηση Επιχειρήσεων και Έκθεση. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και με τους υποψήφιους Ιατρικής. Τη θέση την έπαιρνε κάποιος που έγραφε άριστα Ιστορία και Έκθεση συγκριτικά με κάποιον άλλο που έγραφε μέτρια στα συγκεκριμένα μαθήματα, έπαιρνε όμως περισσότερα μόρια στο μάθημα της Φυσικής και Μαθηματικών Γενικής Παιδείας ή ακόμα και Κατεύθυνσης. (Ο συντελεστής βαρύτητας στα μαθήματα αυτά ήταν πολύ μικρός για να καλύψει τη διαφορά.) Και ιδού η απορία. Αν κάποιος καθηγητής του Πολυτεχνείου, στο πρώτο παράδειγμα, είχε την δικαιοδοσία να επιλέξει μεταξύ των δύο υποψηφίων, ποιον μαθητή θα επέλεγε ως ικανότερο να ακολουθήσει αυτό τον κλάδο;
Και πάλι ιδού η απορία. Αν κάποιος καθηγητής Ιατρικής Σχολής στο δεύτερο παράδειγμα είχε την δικαιοδοσία να επιλέξει μεταξύ των δύο υποψηφίων, ποιον υποψήφιο θα επέλεγε;
Άλλο παράδειγμα αδικίας του συστήματος Αρσένη, είναι το παράδειγμα των υποψήφιων του Τμήματος Στατιστικής π.χ. του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Ως γνωστό, το τμήμα αυτό έχει σαν κύρια μαθήματά του τα μαθηματικά. Με το γενικευμένο αυτό Σύστημα, ένας μαθητής μπορούσε άνετα να κατοχυρώσει μία θέση στο Τμήμα αυτό, παίρνοντας άριστα στην Ιστορία, άριστα στην Βιολογία Γενικής Παιδείας, πολύ καλά στην έκθεση και χάλια στα Μαθηματικά!!!! Κι αυτό εις βάρος ενός συμμαθητή του ο οποίος έγραφε 100 στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης και γενικής Παιδείας, αλλά μέτρια στα άλλα μαθήματα Και πάλι η ίδια απορία.. Ποιο φοιτητή θα επέλεγε, αν φυσικά του επιτρεπόταν, ο Πρύτανης και γενικά το ίδιο το οικονομικό Πανεπιστήμιο; Τον υποψήφιο που θα τον ταλαιπωρούσε με τα μαθηματικά του, που κάποια στιγμή σε κάποιο έτος δεν θα μπορούσε να συνεχίσει και θα του έμενε σαν….Αιώνιος Φοιτητής και να μην ήξερε μετά τι να τον κάνει; Ή τον μαθητή με βαθμό 100 στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης και Γενικής Παιδείας;
Η σημερινή κυβέρνηση έκανε μερικές μεταρρυθμίσεις στο Σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Κανείς δεν αντέδρασε διότι οι Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Β΄ Λυκείου καταργήθηκαν και τα εξεταζόμενα μαθήματα σε Πανελλαδικό επίπεδο μειώθηκαν περίπου έξι σε αριθμό σε κάθε κατεύθυνση.
Η Επιτροπή των «Σοφών» όπως ονομάστηκε, μας διαβεβαίωσε ότι αυτό το σύστημα είναι το σωστό, μέχρι νεωτέρας ειδοποιήσεως. Με το σύστημα που ισχύει σήμερα απλώς λιγόστεψαν τα μαθήματα. Τα προβλήματα και οι αδικίες παραμένουν διαφοροποιημένα.
Οι υποψήφιοι στη Σχολή Αρχιτεκτονικής π.χ. του Ε.Μ.Π. οι υποψήφιοι Πολιτικοί Μηχανικοί της ίδιας Σχολής όπως και οι υποψήφιοι Μηχανολόγοι πάλι του Ε.Μ.Π. έδωσαν το μάθημα της «Διοίκησης επιχειρήσεων!!!!» (μέσω της τεχνολογικής κατεύθυνσης). Οι δε υποψήφιοι π.χ. Αρχιτεκτονικής Σχολής και Πολιτικών Μηχανικών που προέρχονταν από Θετική κατεύθυνση, έδωσαν….το Μάθημα της Βιολογίας Κατεύθυνσης!!!. Την ίδια ακριβώς βιολογία που έδωσαν οι υποψήφιοι φοιτητές Ιατρικής και Βιολογίας ). Ένα σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ για το οποίο ετοιμάζεσαι χρόνια για Αρχιτέκτονας, γράφεις βαθμό 19,5 στο Σχέδιο και για ελάχιστα μόρια καταλήγεις σε άλλη Σχολή που δεν σε ενδιαφέρει καν. Ένα σύστημα στο οποίο ξεκινάς για Πολιτικός Μηχανικός, γράφεις 19,5 Φυσική Κατεύθυνσης 20 Μαθηματικά κατεύθυνσης και καταλήγεις Οικονομολόγος διότι έγραψες μέτρια στην Έκθεση και απέτυχες στη Διοίκηση επιχειρήσεων. (Την οποία φυσικά χρειάζεσαι σαν οικονομολόγος)
Η τραγική ειρωνεία και το άδικο της όλης υπόθεσης, είναι ότι την ίδια αυτή ακριβώς θέση του Πολιτικού Μηχανικού, βλέπεις να σου την παίρνει κάποιος συμμαθητής σου, ο οποίος έγραψε λιγότερο από εσένα στα Μαθηματικά και τη Φυσική, λίγο περισσότερο στην έκθεση και άριστα στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Ιδού και πάλι η απορία. Αν κάποιος καθηγητής του Ε.Μ.Π. είχε την δικαιοδοσία να επιλέξει μεταξύ των δύο μαθητών, ποιο θα επέλεγε ως ικανότερο για να ακολουθήσει αυτό τον κλάδο;
Άλλο παράδειγμα είναι η αδικία που γίνεται στην εισαγωγή φοιτητών σε Σχολές Πληροφορικής. Για να εισαχθεί κάποιος, τα μόριά του υπολογίζονται μέσω του Τέταρτου Πεδίου. Αποτέλεσμα, να εισάγονται στις Σχολές αυτές (εκτός από μαθητές που προέρχονται από Τεχνολογική Κατεύθυνση και οι οποίοι έχουν διδαχθεί το μάθημα της Πληροφορικής) και μαθητές οι οποίοι έχουν αποφοιτήσει από Θετική κατεύθυνση και όχι μόνο ΔΕΝ έχουν διδαχθεί ποτέ το μάθημα της Πληροφορικής αλλά ΔΕΝ το έχουν εξετασθεί σε Εθνικό επίπεδο. Οι υποψήφιοι αυτοί «ποντάρουν» σε Σχολές του Πολυτεχνείου ή Ιατρικής, μαζεύουν τα μόριά τους από μαθήματα άσχετα με τον κλάδο της Πληροφορικής, όπως π.χ. Βιολογία και αφού δεν καταφέρουν να μπουν στις Σχολές αυτές, το μηχανογραφικό τους, τους ρίχνει στις επόμενες Σχολές που έχουν δηλώσει. Αυτό εις βάρος ενός μαθητή που προέρχεται από Τεχνολογική Κατεύθυνση, που έχει διδαχθεί το μάθημα της Πληροφορικής, που το έχει εξετασθεί Πανελλήνια και που έχει πάρει πιθανότατα ακόμα και βαθμό 100 στο μάθημα αυτό. Μάλιστα προς διευκόλυνση της αδικίας, ο βαθμός που παίρνει ένας υποψήφιος στο μάθημα της Πληροφορικής στις Πανελλήνιες, δεν έχει κανένα συντελεστή βαρύτητας. Σε τελική ανάλυση, ο μαθητής που μπαίνει στη Σχολή αυτή σίγουρα δεν ενδιαφέρεται (αφού ποτέ δεν ήθελε στη μαθητική του πορεία να διδαχθεί το μάθημα της πληροφορικής) και αδικεί κάποιον άλλο ο οποίος το επιθυμούσε πολύ (Ακολούθησε Τεχνολογική Κατεύθυνση ειδικά γι αυτή τη Σχολή). Αυτός με τη σειρά του, θα « πέσει» λόγω μηχανογραφικού σε κάποια άλλη Σχολή που πιθανότατα και αυτόν να μην τον ενδιαφέρει. Και οι δύο υποψήφιοι είναι δυσαρεστημένοι. Και οι δύο πιθανότατα να φύγουν για να εκπληρώσουν το όνειρό τους στο εξωτερικό και οι θέσεις τους τις οποίες κάποιοι θα έκαναν σαν τρελοί για να τις αποκτήσουν, θα μείνουν ΚΕΝΕΣ. Αν πεισθούν να ακολουθήσουν τον κλάδο που ο τροχός της τύχης (μηχανογραφικό) επέλεξε για αυτούς, κινδυνεύουν να γίνουν κι αυτοί Αιώνιοι Φοιτητές….
Είναι ηθικό ή έστω σωστό όσοι δεν κατάφεραν να μπουν Ιατρική ή Ε.Μ.Π. να έχουν λόγω Μηχανογραφικού εξασφαλισμένη μία θέση οπουδήποτε σε ένα Πανεπιστήμιο (χωρίς να προετοιμαστούν ποτέ γι’ αυτή, χωρίς να έχουν το ταλέντο γι’ αυτό τον κλάδο), εις βάρος κάποιων άλλων ανθρώπων που προτίμησαν να προετοιμαστούν γι’ αυτή τη συγκεκριμένη θέση (με όλες τις νόμιμες διαδικασίες που τους παρέχει το σύστημα) και που έχουν ταλέντο σ’ αυτό τον κλάδο;
Παρόμοια αδικία γίνεται και πάλι στα τμήματα Στατιστικής των Οικονομικών Πανεπιστημίων όπως και σε πολλά άλλα.
Δεν είναι λογικό, μαθητές οι οποίοι ακολούθησαν θεωρητική κατεύθυνση και οι οποίοι ετοιμάζονταν για να εισαχθούν σε μία θεωρητική σχολή, να καταλήγουν σ’ ένα τμήμα Φυσικής ή μαθηματικών διότι κατάφεραν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα μόρια και επειδή ήταν η 10η π.χ. επιλογή τους στο μηχανογραφικό. Ωραίος ο ανταγωνισμός αλλά μήπως θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη και τις απαιτήσεις του κλάδου τον οποίο θα ακολουθήσει ο φοιτητής;
Αποτέλεσμα των «κατά λάθος» και «κατά τύχη» εισαγόμενων στις διάφορες Σχολές είναι, ο αριθμός των φοιτητών στις παρακολουθήσεις των μαθημάτων να είναι ελάχιστος εν σχέσει με τον αριθμό των εισαγόμενων, ο αριθμός επίσης των φοιτητών που προσέρχονται στις εξετάσεις κάθε εξεταστικής περιόδου το ίδιο.
Αυτός είναι «ο χώρος Επιστήμης και έρευνας» κυρία Γιαννάκου; Μπορεί κάποιος να παράγει και να προσφέρει, όταν κατά τύχη κάνει αυτό που κάνει, όταν άλλοι επέλεξαν να το κάνει και όταν δεν είναι ευχαριστημένος μ’ αυτό που κάνει;
Πρέπει να μπορέσει κάποιος να μπει στη θέση ενός υποψήφιου φοιτητή Σχολής με υψηλή βάση, που δούλεψε σκληρά όλα τα μαθητικά του χρόνια, για να καταλάβει τι νιώθει ένας έφηβος όταν αδικείται μ’ αυτό τον τρόπο. Τι κάνει τώρα; Πηγαίνει στη Σχολή που τον «έριξε» το μηχανογραφικό του η οποία του είναι αδιάφορη; Μπορεί οικονομικά να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό; Και αν μπορεί, έχει το κουράγιο να προετοιμαστεί για ένα νέο σύστημα εισαγωγής σε ξένο Πανεπιστήμιο; Έχει το κουράγιο να ξαναπεράσει όλο αυτό το Γολγοθά για να ξαναδώσει την επόμενη χρονιά στην Ελλάδα; Κι αν τολμήσει θα τα καταφέρει; Ή πάλι κάποιος ο οποίος έχει την ικανότητα να «αποστηθίζει» την Ιστορία καλύτερα απ’ αυτόν θα του πάρει τη θέση; Το γεγονός ότι το μηχανογραφικό του τον «πέταξε σε μια άλλη Σχολή, το γεγονός ότι οι άλλοι προσπαθούν να τον παρηγορήσουν ότι κι αυτή η Σχολή είναι καλή… Ότι κι απ’ εκεί θα βγει επιστήμονας… Ότι ίσως απ’ εκεί θα βρει πιο εύκολα δουλειά… δεν τον παρηγορεί. Στο κάτω-κάτω ΔΕΝ τον ενδιαφέρει αυτός ο κλάδος. ΔΕΝ τον νοιάζει αυτή τη στιγμή η ανεργία. Θέλει να σπουδάσει αυτό που του αρέσει. Και αν υποχρεωθεί να ακολουθήσει αυτό που του επέλεξαν άλλοι, ε τότε θα γίνει ένας …..Αιώνιος Φοιτητής.. Κάποτε θα τον βαρεθούν και με «Νόμιμη διαδικασία» θα του στερήσουν και αυτό τον τίτλο. Θα έχουν σειρά άλλοι «Αιώνιοι Φοιτητές» που θα τον αντικαταστήσουν……
Μ’ αυτό τον τρόπο θα κάνουμε διεθνώς ανταγωνιστικά τα Πανεπιστήμιά μας κυρία Γιαννάκου;
Σ’ ένα τέτοιο Σύστημα που για αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις, προς τι το μάθημα του επαγγελματικού Προσανατολισμού στα Σχολεία; Το οποίο μάλιστα διδάσκουν καθηγητές οι οποίοι δεν παρακολούθησαν τα σχετικά σεμινάρια;
Πολλοί και διάφοροι μίλησαν στα παράθυρα προσπαθώντας να μας πείσουν, ότι τα παιδιά φέτος, λόγω επαγγελματικού προσανατολισμού στράφηκαν προς άλλες κατευθύνσεις.
Ότι τάχα αυξήθηκε η βάση στις Φιλοσοφικές Σχολές διότι τα παιδιά αποφάσισαν ξαφνικά να γίνονται φιλόλογοι…… Η αλήθεια είναι ότι ένα παιδί που «μάζεψε» 16214 μόρια και μπήκε Φιλοσοφική Αθηνών, έδωσε Πανελλήνιες εξετάσεις αποφοιτώντας από θεωρητική κατεύθυνση και τα μόριά του υπολογίζονται με τους συντελεστές βαρύτητας των μαθημάτων που ανήκουν στο Πρώτο πεδίο. (Θεωρητικές Σχολές) Σε καμία περίπτωση ο μαθητής αυτός δεν συμπληρώνει τον ίδιο αριθμό μορίων αν αυτά υπολογιστούν με τους συντελεστές βαρύτητας των μαθημάτων που ανήκουν σε άλλα πεδία. Π.χ στο Τρίτο ή Τέταρτο.(Θετικές Σχολές). Με την προϋπόθεση ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος δεν έδωσε το μάθημα της οικονομίας, αποκλείεται και από το Πέμπτο Πεδίο όπου ανήκουν οι Οικονομικές Σχολές. Δεν του απομένει τότε παρά να δηλώσει κατά σειρά προτεραιότητας όλες τις Σχολές που ανήκουν στο Πρώτο πεδίο, ανάλογα φυσικά με τα μόριά του. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι υποψήφιοι του θεωρητικού κλάδου προτίμησαν Σχολές όπως Νομική, Ψυχολογία, Παιδαγωγικά κ.τ.λ. Δηλώνοντας κατά σειρά προτεραιότητας αυτές τις Σχολές, ένας υποψήφιος ο οποίος δεν κατάφερε να μπει σε μια Νομική Σχολή διότι κάποιος συναγωνιζόμενός του συμπλήρωσε περισσότερα μόρια, μπαίνει σε κάποια Σχολή Παιδαγωγικών. Με τη σειρά του, ο υποψήφιος που δεν κατάφερε να μπει σε μια Σχολή Παιδαγωγικών μπαίνει σε μια Σχολή Ψυχολογίας και κάποιος που δεν κατάφερε να μπει σε μία Σχολή Ψυχολογίας, το «Μαγικό» Μηχανογραφικό του τον… …πετάει σε μία Φιλοσοφική Σχολή .
Άλλοι προσπάθησαν και πάλι να μας πείσουν ότι τάχα φέτος αυξήθηκε η βάση σε διάφορες Σχολές όπως π.χ. στο Φυσικό του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, διότι τα παιδιά το προτίμησαν από τις Σχολές του Ε.Μ.Π.!!!! Γιατί; Υπάρχει κάποιο μυστικό που λύνει το πρόβλημα της ανεργίας στους πτυχιούχους του Φυσικού τμήματος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και δεν το λύνει στους Πτυχιούχους του Ε.Μ.Π.; Και εν πάση περιπτώσει αν κάποιος έπαιρνε τα απαραίτητα μόρια, θα προτιμούσε να είναι άνεργος του Ε.Μ.Π. ή άνεργος του Φυσικού συγκεκριμένου τμήματος; Απλούστατα αποφάσισε και πάλι το μηχανογραφικό με τον παραπάνω τρόπο. Εξ άλλου, ένας μαθητής με μόρια άνω των 18000 ή καλύτερα άνω των 19000 δέχεται και τις πιέσεις της οικογένειας και περισσότερο του φροντιστηρίου. Το φροντιστήριο κάνει τον…. δικό του επαγγελματικό προσανατολισμό. Πρέπει να διαφημιστεί για τους δικούς του μαθητές που πέρασαν σε Σχολές με υψηλή βάση.
Και αναρωτιέται κανείς αν η κατανομή των θέσεων μ’ αυτό τον «δίκαιο» και «μαγικό» τρόπο είναι αποτέλεσμα Επαγγελματικού προσανατολισμού, εκπλήρωση της επιθυμίας των υποψηφίων ή έστω μέτρο καταπολέμησης της ανεργίας.
Είναι δίκαιο για έναν υποψήφιο ο οποίος θέλει να γίνει δικηγόρος, να καταλήγει ψυχολόγος επειδή του λείπουν 10-20 μόρια και μάλιστα τη θέση να την παίρνει κάποιος ο οποίος κερδίζει αυτά τα μόρια σε μάθημα που δεν αφορά τη Νομική Σχολή; Είναι δίκαιο, σωστό, ηθικό και δημοκρατικό για ένα υποψήφιο ο οποίος θέλει να γίνει δικηγόρος να στερείται αυτό το δικαίωμα επειδή το κράτος στο οποίο έτυχε να ζει δεν μερίμνησε να λειτουργήσει ακόμα μία Νομική Σχολή; Είναι δίκαιο, σωστό, ηθικό και δημοκρατικό για ένα μαθητή ο οποίος θέλει π.χ. να ακολουθήσει το επάγγελμα του Νομικού να καταφεύγει σε Πανεπιστήμιο εξωτερικού (Αν έχει την οικονομική δυνατότητα) με όλες τις επιπτώσεις στην οικονομία του κράτους; Και δεν μπορεί να επικαλεσθεί κανείς την καταπολέμηση της ανεργίας για τη μη ίδρυση Νέων Νομικών Σχολών, διότι οι απόφοιτοι εξωτερικού έχουν το νόμιμο δικαίωμα να υποστούν την ταλαιπωρία Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. (Δ.Ι.Κ.Α.Τ.Σ.Α.) για να εργαστούν στην Ελλάδα.
Η Εφεύρεση του περιβόητου Μηχανογραφικού, οδηγεί μόνο σε αδικίες, κενές θέσεις, απογοητεύσεις, αιώνιους φοιτητές. Η διαδικασία της Δεύτερης Διαλογής δε θα ήταν λύση, διότι θα έπρεπε να ακολουθήσει και Τρίτη Διαλογή κτλ……Μήπως η μέθοδος αυτή έπρεπε να καταργηθεί και στη θέση της να επιστρατεύσουμε μία άλλη μέθοδο κατοχύρωσης των θέσεων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ;
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα παιδιά που έχουν κατοχυρώσει μια θέση σε μία οποιαδήποτε Σχολή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ αξίζουν Συγχαρητήρια. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι υποψήφιοι φοιτητές που πέρασαν σε Σχολές με πολύ ψηλή βάση αξίζουν πάρα πολλά και πρέπει κανείς να τους θαυμάζει όχι μόνο για την εξυπνάδα τους, αλλά για την επιμονή και υπομονή τους, την επιμέλειά και αντοχή τους αλλά και για τις θυσίες που έκαναν.
Τι γίνεται όμως μ’ αυτό που λέμε «κλίση», «ταλέντο»; Τι θα γίνει με τα παιδιά που έχουν κλίση, που είναι άριστα στις θετικές Επιστήμες π.χ. αλλά είναι λιγότερο καλά σε θεωρητικά μαθήματα και αντίστροφα;
Τι θα γίνει με τα παιδιά που για 10-20 μόρια έχασαν μια θέση; Μήπως έπρεπε τα παιδιά αυτά να μπορούσαν να διορθώσουν το βαθμό τους σ’ ένα συγκεκριμένο μάθημα χωρίς να είναι υποχρεωμένα να δώσουν όλα τα μαθήματα από την αρχή;
Μήπως σε μία χώρα όπως η δική μας όπου υπάρχει τόση μεγάλη ζήτηση σε διάφορες Σχολές έπρεπε να δημιουργηθούν περισσότερα Πανεπιστήμια για να έχουν την ευκαιρία περισσότερα παιδιά που αξίζουν; Μπορεί κανείς να αμφιβάλλει για κάποιο υποψήφιο που κατοχύρωσε 100 μόρια λιγότερα από τη βάση των Ιατρικών Σχολών ότι αξίζει να γίνει γιατρός; Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το επίπεδο των γνώσεων αυτού του υποψηφίου συγκριτικά με συναδέλφους του που κατοχύρωσαν μια θέση σε Ιατρική Σχολή κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα γιατρών τουλάχιστον, που απέτυχαν μεν με το Ελληνικό σύστημα εισαγωγής, αλλά πέτυχαν δε σε πολύ καλά Πανεπιστήμια εξωτερικού και διαπρέπουν σαν γιατροί.
Θα μπορούσαν άραγε οι Ευρωπαίοι συνάδελφοι των δικών μας παιδιών, οι οποίοι κατοχύρωσαν μια θέση σε επώνυμο Πανεπιστήμιο της χώρας τους, (Σε Ιατρική Σχολή π.χ.) να κατοχύρωναν μία θέση σε δική μας Ιατρική Σχολή αν συναγωνίζονταν μαζί με τα παιδιά μας σύμφωνα με το δικό μας σύστημα εισαγωγής;
Αν γινόταν άραγε οι εισαχθέντες στο ξακουστό Harvard ή στο περίφημο Yale να συναγωνίζονταν τα δικά μας παιδιά, δίνοντας εξετάσεις στην Ελλάδα με το δικό μας σύστημα εισαγωγής, θα εξασφάλιζαν αντίστοιχες θέσεις σε Σχολές με υψηλή βάση εισαγωγής στη χώρα μας;
Είναι άδικο για τους υποψήφιους φοιτητές της χώρας μας, να μην μπορούν να κατοχυρώσουν μία θέση σε Σχολή με υψηλή βάση εισαγωγής, όταν την ίδια στιγμή συνάδελφοί τους σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα ή σε άλλη ήπειρο κατοχυρώνουν την θέση αυτή, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει πλήθος Πανεπιστημιακών Σχολών στη χώρα τους, με αποτέλεσμα το σύστημα πρόσβασης σε ΑΕΙ να είναι πιο ανθρώπινο. Γιατί οι δικοί μας υποψήφιοι να παρουσιάζονται συγκρινόμενοι, ως υποδεέστεροι στις γνώσεις και στο επίπεδο και ως ανάξιοι για να παρακολουθήσουν μία τέτοια Σχολή, ενώ την ίδια στιγμή συνάδελφοί τους στη διεθνή κοινότητα να παρουσιάζονται ως ανώτεροι και άξιοι μόνο και μόνο επειδή έχουν το προνόμιο της εισαγωγής σε Σχολή του ίδιου κλάδου με πολύ πιο εύκολο τρόπο; Γιατί οι συγκεκριμένοι ξένοι φοιτητές να απολαμβάνουν τους κόπους τους ενώ οι δικοί μας όχι; Γιατί κάποτε ένας ξένος φοιτητής να έχει την ικανοποίηση ότι έγινε ένας επιτυχημένος γιατρός π.χ. ενώ ο δικός μας αν τον άφηναν να εκπληρώσει το όνειρό του να ήταν καλύτερος απ’ αυτόν και να προσέφερε πολλά στην κοινωνία; Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσα ταλέντα χάσαμε μ’ αυτό τον τρόπο; Η δικαιολογία της ανεργίας δεν ευσταθεί. Μπορεί ο συγκεκριμένος επιστήμονας να ασκούσε π.χ. λειτούργημα για το καλό της ανθρωπότητας. Δεν πρέπει να έχει κανένας το δικαίωμα να του το απαγορεύσει.
Μήπως ο μοναδικός σκοπός μας αντί να βοηθήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους να μορφωθούν και να εκπαιδευτούν χωρίς να αδικηθούν, είναι να δημιουργήσουμε μία «Αρεία Φυλή» που να την επιδεικνύει η χώρα μας σαν «δείγμα» στο εξωτερικό και οι άλλοι όλοι « να κόψουν το λαιμό τους ;»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για να επιτύχει κάποιος πρέπει να δουλέψει σκληρά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο πρέπει να εισάγονται, μόνο όσοι διαθέτουν τις αναγκαίες ικανότητες. Ο τίτλος του φοιτητή δεν πρέπει να χαρίζεται σε κανένα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα Πανεπιστήμιά μας πρέπει να είναι διεθνώς ανταγωνιστικά Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι «η Ανώτατη Εκπαίδευση είναι και πρέπει να είναι χώρος έρευνας και επιστήμης». Δεν είναι όμως λόγοι αυτοί για να δοκιμάζονται οι μαθητές ψυχολογικά. Το Σύστημα εισαγωγής στα Ελληνικά Πανεπιστήμια είναι ατελές, ψυχοφθόρο, καταπιεστικό και άδικο συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές και μη χώρες.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΝΕΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΣΕ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ
Αν συνεχιστεί το φαινόμενο Λύκειο και Φροντιστήριο ταυτόχρονα, όποιο Σύστημα εισαγωγής κι αν εφαρμοστεί, θα είναι πάντα αποτυχημένο. Θα συνεχίσει να είναι ψυχοφθόρο και άδικο για όσους δεν αντέχουν τη δοκιμασία. Το Λύκειο θα συνεχίζει να υποβαθμίζεται αντί να αναβαθμίζεται.. Πρέπει να αποφασίσουμε. Τα παιδιά μετά τη Β΄ Λυκείου πρέπει να πηγαίνουν ή σχολείο ή Φροντιστήριο.
Χρειάζεται να ληφθούν δραστικά μέτρα για να εξαλειφθεί το φαινόμενο αυτό. Δε γίνεται ξαφνικά ένα πρωί να απαγορεύσουμε να λειτουργούν τα φροντιστήρια.. Οι γονείς πανικόβλητοι είναι άξιοι να δημιουργήσουν …..Κρυφά Σχολειά.. Ούτε μπορούμε να επαναφέρουμε πια τον θεσμό του επιθεωρητή για να αναβαθμίσουμε τα Λύκεια.. «Από την ελιά στο χαβιάρι» πήγαν οι καθηγητές. Δεν μπορούν να γυρίσουν πάλι «από το χαβιάρι στην ελιά!!» Εξ άλλου και να επαναφέρουμε τον θεσμό του επιθεωρητή θα είναι πια «Δώρον Άδωρον.» Θα είναι πια ένας θεσμός …. «σε αχρηστία». Γιατί; Διότι το πόρισμα του ελέγχου του επιθεωρητή θα είναι λανθασμένο. Αφ’ ενός μεν διότι τη συγκεκριμένη μέρα η παράδοση θα είναι άψογη και αφ’ ετέρου τα παιδιά θα γνωρίζουν την Ύλη από ποιόν; Από τον συγκεκριμένο καθηγητή ή από τον φροντιστή τους ;
Κάτω από τις σημερινές συνθήκες όμως δεν μπορούμε να υποχρεώνουμε τα παιδιά να παρακολουθούν διπλά τα μαθήματα. Οι μαθητές, εξ ανάγκης κάθονται σ ’ένα θρανίο στο σχολείο στην Τρίτη Λυκείου. Για καθαρά τυπικούς και όχι ουσιαστικούς λόγους. Αυτό, είναι και το χειρότερο μέτρο για να δουλέψουν οι καθηγητές του Λυκείου σωστά.. Είναι κι αυτοί θύματα του Συστήματος. Στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, οι περισσότεροι καθηγητές έχουν το προνόμιο να απολαμβάνουν την ψυχική ικανοποίηση της προσφοράς. Αυτός είναι και ο λόγος που μερικοί καθηγητές Λυκείων προτίμησαν να ζητήσουν μετάθεση σε Γυμνάσια.. Διότι δεν είναι ευχάριστο για ένα επιστήμονα καθηγητή να νιώθει ότι τον αγνοούν και δεν τον εμπιστεύονται παιδιά και γονείς. Είναι ψυχοφθόρο για ένα καθηγητή που προσφέρει, να διαπιστώνει ότι το «μπράβο» και το «ευχαριστώ» το απολαμβάνει το φροντιστήριο. Είναι φυσικό επακόλουθο να παραιτείται και να μην αποδίδει.
Και τι κάνουμε; Καταργούμε το Σχολείο; Όχι φυσικά. Βρίσκουμε τη χρυσή τομή.
Τα βασικά μαθήματα του Σχολείου πρέπει να σταματούν στην Β΄ Λυκείου. Απολυτήριο Λυκείου οι μαθητές να παίρνουν αφού δώσουν τις τελικές και ενδοσχολικές εξετάσεις στο τέλος της Β΄ Λυκείου.
Να δημιουργηθεί ακόμα μία τάξη στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η Δ΄ Λυκείου.
Στην Γ΄ και Δ΄ Λυκείου, τα παιδιά θα έχουν τον χρόνο να προετοιμαστούν σωστά για τις Πανελλήνιες και οι καθηγητές θα έχουν τον χρόνο να δουλέψουν επίσης σωστά. Οι μαθητές να επιλέγουν κατεύθυνση ( Θετική, Τεχνολογική και Θεωρητική) μετά την Β΄ Λυκείου.
Όσα παιδιά επιθυμούν να εισαχθούν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, να έχουν την δυνατότητα της επιλογής μεταξύ Σχολείου ή Φροντιστηρίου για την προετοιμασία τους για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Να συνεχίζουν δηλαδή για ακόμα δύο χρόνια τη φοίτησή τους στο Λύκειο ( Γ΄ και Δ΄ Λυκείου ) ή σε φροντιστήριο αν το επιθυμούν.( Εξ άλλου θα έχουν πάρει ήδη το απολυτήριό τους.) Εννοείται ότι στο «Σχολείο» τόσο κατά τη διάρκεια της Γ΄ όσο και κατά τη διάρκεια της Δ΄ Λυκείου, θα διδάσκονται μόνο τα μαθήματα στα οποία οι μαθητές θα συναγωνίζονται σε Εθνικό επίπεδο.
Οι παρακολουθήσεις για τους υποψήφιους που θα επιλέγουν το Σχολείο για την προετοιμασία τους, θα είναι υποχρεωτικές. Ορισμένος αριθμός απουσιών, θα στερεί από τους υποψήφιους το δικαίωμα της προσέλευσής τους στους διαγωνισμούς. Μ’ αυτό τον τρόπο θα διασφαλίζεται από την αρχή ο αριθμός των αιθουσών και καθηγητών που θα διδάσκουν στις «τάξεις» αυτές.
Ορισμένα μαθήματα τα οποία οι μαθητές σήμερα εξετάζονται ενδοσχολικά στην Γ΄ Λυκείου, να συμψηφισθούν μέχρι και την Β΄ Λυκείου. Απαραίτητα το μάθημα των θρησκευτικών, που καημό το έχουν οι θεολόγοι οι οποίοι διδάσκουν στην Γ΄ Λυκείου. Είναι μάθημα το οποίο τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να μελετήσουν σωστά, και τα θέματα στα οποία αναφέρεται θα βοηθούσαν κάθε έφηβο. Επίσης απαραίτητα το μάθημα των Κειμένων της Ελληνικής Γλώσσας σ’ όλες τις κατευθύνσεις, με το οποίο και πάλι τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν σωστά, καθώς και η Ιστορία.
Αν δε δημιουργηθεί η Δ΄ «τάξη» στο Λύκειο, η ύλη δεν θα βγαίνει ικανοποιητικά, με αποτέλεσμα τα παιδιά να υποχρεώνονται να κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα από μικρότερες τάξεις, ή θα προτιμούν γενικά το φροντιστήριο μετά την Β΄ Λυκείου. Θα είμαστε δηλαδή στον ίδιο παρονομαστή και τα προβλήματα θα ανακυκλώνονται.
Μέχρι και τη Β΄ Λυκείου τα παιδιά πρέπει να αποκτούν γενική μόρφωση, να ξέρουν την ιστορία τους, τη γλώσσα τους. Όταν οι καθηγητές γνωρίζουν ότι μέχρι και την Β΄ Λυκείου αυτοί και μόνον αυτοί θα είναι υπεύθυνοι για την μόρφωση των παιδιών, θα δουλεύουν σωστά και παραγωγικά. Με τη σειρά τους τα παιδιά θα ανταποκρίνονται ανάλογα.
Μ’ αυτό το σύστημα, το Σχολείο ΑΠΟΔΕΣΜΕΎΕΤΑΙ από τη διαδικασία των Πανελληνίων. Τα παιδιά μέχρι και τη Β΄ Λυκείου δε θα είναι υποχρεωμένα να πηγαίνουν φροντιστήριο. Θα έχουν τον χρόνο να διαβάζουν. Χωρίς το άγχος των Πανελληνίων, θα αποκατασταθεί η σχέση μαθητή-καθηγητή. Θα υπάρχει υγιής και ουσιαστική εξάρτηση των δύο ρόλων. Ο καθηγητής- δάσκαλος θα προσφέρει-διδάσκει και ο μαθητής θα αποδέχεται-μαθαίνει. Θα έχουν και οι δύο τον χρόνο να ασχοληθούν με αξίες, οι οποίες τώρα παραμερίζονται και θυσιάζονται στο βωμό των τυποποιημένων γνώσεων. Τα παιδιά θα έχουν τον απαραίτητο χρόνο να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και με την κλίση, το ταλέντο τους. Θα μπορούσε έτσι να επέλθει η ποθητή αναβάθμιση στο Λύκειο. Το Λύκειο θα έχει ποιότητα και όχι αρρωστημένη εξάρτηση μαθητή-δασκάλου.
Θα είναι πιο δίκαιο για μαθητές οι οποίοι αποφασίζουν να μην μπουν στη διαδικασία των Πανελληνίων. Η βαθμολογία στο απολυτήριο θα τίθεται μετά από ενδοσχολικές εξετάσεις που σίγουρα θα τους αντιπροσωπεύει καλύτερα από την βαθμολογία μετά από Πανελλήνιες εξετάσεις, τις οποίες οι ίδιοι υποχρεώνονται σήμερα να δίνουν άνευ λόγου και ουσίας. Το σημερινό σύστημα, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει την «Αρεία φυλή», δεν προβλέπει τίποτα για τους μαθητές οι οποίοι δεν επιθυμούν να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Δεν προβλέπει τίποτα για τους μαθητές οι οποίοι χρειάζονται ένα αντιπροσωπευτικό βαθμό απολυτηρίου για να εισαχθούν σε μία Σχολή Εξωτερικού. Δεν προβλέπει τίποτα για τους μαθητές που θέλουν να βρουν μια δουλειά στη χώρα μας με μοναδικό προσόν το απολυτήριο του Λυκείου. Τα παιδιά αυτά έχουν τόσο χαμηλούς βαθμούς στο απολυτήριο, που ο οποιοσδήποτε εργοδότης θα αμφέβαλλε για το αν θα μπορούσαν να προσφέρουν.
Το σημερινό σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ φάσκει και αντιφάσκει. Από τη μια μεν συμπεριφέρεται σαν να είναι όλων των μαθητών η μοίρα να γίνουν επιστήμονες σε επόμενο στάδιο και μάλιστα σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο, από την άλλη δε τους κλείνει κατάμουτρα την πόρτα λέγοντάς τους ότι οι θέσεις είναι…..περιορισμένες.
Τα παιδιά που θα αποφασίζουν να σταματούν μέχρι και την Β΄ Λυκείου, θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα μετά από εύλογο χρονικό διάστημα να γραφτούν στην Γ΄ και αργότερα στην Δ΄ Λυκείου, για να προετοιμαστούν για την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ αν το επιθυμούν. Είναι άδικο να καταδικάσουμε ένα έξυπνο αλλά ανώριμο έφηβο και να τον αποκλείσουμε δια παντός από την εισαγωγή του σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Οι Πανελλήνιες εξετάσεις πρέπει να γίνονται σε δύο επίπεδα., σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Ένα χαμηλότερο κι ένα υψηλότερο επίπεδο. Περίπου όπως λειτουργούν τα διπλώματα των Αγγλικών Lower και Proficiency.
Στην Γ΄ Λυκείου, οι μαθητές να διδάσκονται ως επί το πλείστον μαθήματα χαμηλότερου επιπέδου (Lower) και στη Δ΄ Λυκείου υψηλότερου επιπέδου (Advance). Πανελλήνιες εξετάσεις να διεξάγονται στο τέλος της Γ΄ αλλά και στο τέλος της Δ΄ Λυκείου. Στο τέλος της Γ΄ Λυκείου τα παιδιά να συναγωνίζονται σε επίπεδο Lower και στο τέλος της Δ΄ τάξης Λυκείου να συναγωνίζονται στα ίδια ακριβώς μαθήματα σε υψηλότερο επίπεδο (Advance). Φυσικά τα μαθήματα στα οποία θα συναγωνίζονται οι μαθητές, θα είναι ανάλογα με την κατεύθυνση που θα έχουν επιλέξει. Στο ίδιο μάθημα, ο κάθε υποψήφιος θα κατοχυρώνει ένα βαθμό Lower ( στη Γ΄ Λυκείου) και ένα βαθμό Advance (στη Δ΄ Λυκείου) Ανάλογα με την βαθμολογία των υποψηφίων θα κριθεί και η Σχολή στην οποία θα φοιτήσουν.
Αυτό θα διευκολύνει τους χαμηλότερου επιπέδου μαθητές, να περνούν σε ορισμένες Σχολές ΤΕΙ ακόμα και ΑΕΙ, με χαμηλή βάση εισαγωγής. Διότι το παιδάκι που διεκδικεί μία θέση σε ΤΕΙ Ιχθυοκομίας-Αλιείας στο Μεσολόγγι, Δασοπονίας στη Δράμα, Ανθοκομίας στην Καλαμάτα, Ζωικής Παραγωγής στη Φλώρινα, Αρδεύσεων στη Λάρισα κτλ δεν είναι δίκαιο να συναγωνίζεται στο ίδιο επίπεδο που συναγωνίζονται υποψήφιοι Σχολών με βάση πάνω από 19000 μόρια. Να συναγωνιστεί στα ίδια μαθήματα αλλά σε διαφορετικό επίπεδο. Ένας μαθητής που παίρνει απροβίβαστο και δεν περνά το Proficiency στα Αγγλικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να περάσει με βαθμό «Α» η έστω με καλό βαθμό το Lower στο ίδιο μάθημα. Αν υποθέσουμε ότι ένας άριστος μαθητής που διεκδικεί μία θέση σε Σχολή (θετικών επιστημών ) με υψηλή βάση καταφέρει στις Πανελλήνιες να πάρει στα μαθηματικά π.χ. βαθμό 16 ή 17 διότι τα θέματα ήταν πολύ δύσκολα, είναι φυσικό επακόλουθο ο μέτριος και ο πιο κάτω από μέτριος μαθητής να πάρει ίσα- ίσα τη βάση στο μάθημα αυτό η ακόμα και απροβίβαστο. Αν ο άριστος μαθητής γράψει 16 ή 13 στο μάθημα της έκθεσης στις Πανελλήνιες (Έχουμε αρκετά παραδείγματα επ’ αυτού), με την ίδια λογική, ο μέτριος θα γράψει 10 ή και απροβίβαστο. Αποτέλεσμα, ο μαθητής αυτός να παρουσιάζεται ως ….άχρηστος και ανάξιος να παρακολουθήσει οποιαδήποτε Σχολή ΑΕΙ ή ΤΕΙ στην Ελλάδα. Το ερώτημα είναι πώς ένας μαθητής που το δικό μας σύστημα απορρίπτει και ρίχνει στον « Καιάδα» μπορεί και είναι ικανός να εισαχθεί και να αποφοιτήσει από Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο (έστω όχι τόσο υψηλού επιπέδου) και να μην μπορεί να παρακολουθήσει μια Σχολή σε δικά μας ΤΕΙ στην επαρχία; Δεδομένου ότι αργότερα το δικό μας κράτος δέχεται πίσω αυτόν τον ίδιο μαθητή-επιστήμονα πια ( αφού περάσει από Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. φυσικά) να εργασθεί στην Ελλάδα, γιατί δεν δημιουργούμε εμείς τις συνθήκες να εισαχθεί και να αποφοιτήσει από την δική μας χώρα;
Κάθε υποψήφιος, θα έχει το δικαίωμα να παρακολουθεί μαθήματα εκτός από αυτά που διδάσκονται στη δική του κατεύθυνση και μαθήματα από τις άλλες δύο υπάρχουσες σήμερα κατευθύνσεις. Θα μπορεί επίσης να συναγωνίζεται σ’ αυτά τα μαθήματα, σε εθνικό επίπεδο. Έτσι ένας μαθητής, θα μπορεί να προετοιμάζεται τόσο για θέσεις θετικών επιστημών όσο και ταυτόχρονα για θέσεις θεωρητικών επιστημών. Θα έχει την επιλογή σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνει στην Ιατρική π.χ. να έχει έτοιμους τους βαθμούς του για Νομική αν το επιθυμεί και όχι να συρθεί εξ ανάγκης σε μία Σχολή Πολυτεχνείου αν δεν τον ενδιαφέρει . Ίσως οι προτεραιότητές του να μη στηρίζονται τόσο στο αντικείμενο με το οποίο θα ασχοληθεί στο μέλλον όσο στην άσκηση του επαγγέλματος σαν ελεύθερος επαγγελματίας.
Οι υποψήφιοι φοιτητές θα έχουν το δικαίωμα για δεύτερη ακόμα και για τρίτη συνεχή χρονιά να συναγωνιστούν σε ορισμένα μαθήματα τόσο επιπέδου Lower όσο και επιπέδου Advance, για να διορθώσουν βαθμούς. Αυτό θα γίνεται κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. π.χ. ανάλογα με τον μέσο όρο της συνολικής βαθμολογίας τους σε επίπεδο Lower όσο και σε επίπεδο Advance. Επίσης ανάλογα με το αντικείμενο του μαθήματος του οποίου θέλουν να διορθώσουν τον βαθμό.
Οι Σύλλογοι Γονέων είναι οι πιο αρμόδιοι για να επιλέξουν ( Φυσικά πάντα μεταξύ των καθηγητών που θα είναι επίσημα διορισμένοι στο συγκεκριμένο Λύκειο) ποιοι καθηγητές θα προετοιμάσουν τα παιδιά τους για τις Πανελλήνιες στην Γ΄ και Δ΄ Λυκείου. Ποτέ το Υπουργείο Παιδείας, ποτέ οι συνάδελφοι ούτε οι διευθυντές του συγκεκριμένου σχολείου. Το μέλλον των παιδιών μας δεν θα είναι υποχείριο κομματικών και συνδικαλιστικών συμφερόντων. Οι γονείς των παιδιών που ετοιμάζονται για Πανελλήνιες, έχουν κάθε δικαίωμα να αναθέσουν την προετοιμασία για το μέλλον των παιδιών τους στα χέρια αυτών που οι ίδιοι επιθυμούν και κρίνουν ως κατάλληλους. Κανείς άλλος. Αν οι υπόλοιποι καθηγητές που δεν επιλέγονται «στεναχωρεθούν», θα έχουν ένα ισχυρότατο κίνητρο να δείξουν….καλή διαγωγή, για να απολαύσουν αυτό το προνόμιο την επόμενη χρονιά. Αυτό θα είναι και κίνητρο για να δουλεύουν σωστά όλοι οι καθηγητές του Λυκείου, με την προϋπόθεση ότι η επιλογή των «ικανών» θα γίνεται μεταξύ όλων των καθηγητών από Α΄-Δ΄ Λυκείου. Αυτό το μέτρο, απλό και δίκαιο, θα μπορούσε να φέρει την ποθητή αναβάθμιση στο Λύκειο και ίσως κάποτε (ποιος ξέρει) οι καθηγητές να το πάρουν τόσο προσωπικά, που παιδιά και γονείς να προτιμούν για την προετοιμασία των Πανελληνίων, το Λύκειο και όχι το Φροντιστήριο.
Για όσους ισχυριστούν ότι οι μαθητές ανώτερων οικονομικών στρωμάτων θα έχουν την δυνατότητα να επιλέγουν το φροντιστήριο, ενώ τα αγροτόπαιδα και τα παιδιά των κατώτερων οικονομικών στρωμάτων θα επιλέγουν το Σχολείο, αν το σκεφτούν καλύτερα, θα διαπιστώσουν ότι η θέση των παιδιών αυτών θα είναι πολύ καλύτερη απ’ ότι είναι τώρα. Οι μαθητές θα έχουν την δυνατότητα να προγυμνάζονται για δύο χρόνια μόνο στα μαθήματα που θα διαγωνιστούν στις Πανελλήνιες σε ένα καλύτερο «Σχολείο».
Για όσους δε απορρίπτουν την εισήγηση αυτή με τη δικαιολογία ότι τα παιδιά «θα αποφοιτούν» κατά ένα χρόνο μεγαλύτερα με αποτέλεσμα να εισάγονται σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ κατά ένα χρόνο μεγαλύτερα. Καλύτερα τα παιδιά να χάνουν ένα ημερολογιακό έτος και να ζουν υγιή εφηβικά χρόνια, να κερδίζουν ουσιαστικό διάβασμα και να βλέπουν τους κόπους τους να αμείβονται, παρά να αδικούνται, να ταλαιπωρούνται άδικα και να φθείρονται ανεπανόρθωτα. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ»
Σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες σήμερα όπως η Μεγάλη Βρετανία, τα παιδιά εισάγονται στο Πανεπιστήμιο μετά από εφτά συνεχή χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Όσον αφορά τον χώρο στον οποίο θα στεγασθεί η Δ΄ Λυκείου. Οι μαθητές στην Γ΄ Λυκείου θα διδάσκονται μόνο τα μαθήματα στα οποία θα συναγωνίζονται στις Πανελλήνιες. Οπότε θα εξοικονομηθούν αίθουσες από τα υπόλοιπα μαθήματα που δεν θα διδάσκονται πια. Σε αρχικό στάδιο, πολλοί μαθητές θα επιλέγουν το φροντιστήριο για την προετοιμασία τους, με αποτέλεσμα την μείωση των μαθητών και αύξηση των αιθουσών στα Σχολεία. Επίσης, μερικοί μαθητές που οι Σχολές για τις οποίες θα προετοιμάζονται δεν θα απαιτούν επίπεδο Advance, θα σταματούν τη φοίτησή τους μέχρι και την Τρίτη Λυκείου (επίπεδο Lower) . Οπότε και πάλι θα έχουμε εξοικονόμηση αιθουσών.
Όσον αφορά την εξοικονόμηση καθηγητών οι οποίοι θα διδάσκουν στην Δ΄ Λυκείου. Και πάλι με τον ίδιο τρόπο, ένας αριθμός καθηγητών μαθημάτων Γενικής Παιδείας που δε θα διδάσκονται πια στην Γ΄ Λυκείου και που φυσικά το αντικείμενό τους θα ταυτίζεται με τα μαθήματα που θα διδάσκονται στην Δ΄ Λυκείου, θα απορροφηθούν. Αν φυσικά κριθούν κατάλληλοι από τις επιτροπές γονέων. Αν όχι, αυτοί θα διδάσκουν σε μικρότερες τάξεις και θα γίνουν νέες προσλήψεις …...
Το ερώτημα είναι τώρα ποιος θα αποφασίζει ποιοι φοιτητές θα εισάγονται σε κάθε Εκπαιδευτικό ίδρυμα. Ποιος θα είναι ο πιο αρμόδιος για να θέσει τα κριτήρια της αξιολόγησης . Το Υπουργείο ή τα ίδια τα Πανεπιστήμια.
Όσο κι αν το παιδεύετε κυρία Γιαννάκου, όσο κι αν σας εμποδίζουν λόγοι κομματικοί και πολιτικοί, όσο καλοπροαίρετα κι αν προσπαθείτε εσείς και οι «Σοφοί» σας να κρατήσετε τον έλεγχο γιατί φοβάστε τις ατασθαλίες, εμπιστευθείτε τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Συνεργασθείτε μαζί τους. Ο πιο αρμόδιος για να θέσει τα κριτήρια της αξιολόγησης είναι το ίδιο το Εκπαιδευτικό Ίδρυμα.. Αυτό και μόνον αυτό ξέρει καλύτερα από όλους ποιοι φοιτητές είναι οι πιο κατάλληλοι για να εισαχθούν σ’ αυτό. Δεν μπορούμε να υπολογίζουμε μόρια σύμφωνα με τους βαθμούς βαρύτητας μαθημάτων που ανήκουν μόνο σε πέντε πεδία, τη στιγμή που υπάρχουν τόσες Σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ με τόσα τμήματα σε κάθε Σχολή.
Τα σημερινά πέντε πεδία που υπάρχουν, όπως και οι βαθμοί βαρύτητας στα διάφορα μαθήματα πρέπει να καταργηθούν, διότι γενικεύουν τον βαθμό πρόσβασης, με αποτέλεσμα να γίνονται όχι μόνο αδικίες αλλά και παραλογισμοί. Κάθε Τμήμα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων έχει τις ιδιαιτερότητές του, τις απαιτήσεις του. Αυτό και μόνον αυτό ξέρει τι χρειάζεται.
Όπως η ίδια τονίσατε, «Η Ανώτατη Εκπαίδευση είναι χώρος Επιστήμης και Έρευνας». Εμπιστευτείτε λοιπόν αυτούς τους Επιστήμονες-Ερευνητές και παραχωρήστε τους το δικαίωμα της αξιολόγησης των φοιτητών που θα εισάγονται στη Σχολή τους. Οι καθηγητές των Πανεπιστημίων μας δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από συναδέλφους τους όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και όλων των άλλων ηπείρων. Στο κάτω- κάτω, είναι προσβλητικό οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό να έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τους φοιτητές τους κι εσείς να μην τους παραχωρείτε ούτε το δικαίωμα να μπορούν να διαμαρτυρηθούν για φοιτητές, τους οποίους εσείς εισάγετε στις Σχολές τους, τους οποίους οι ίδιοι δεν θα επέλεγαν ποτέ και που οι ίδιοι πιστεύουν ότι δεν είναι ικανοί να προχωρήσουν στο αντικείμενό τους.
Για να φτάσουμε όμως σ’ αυτό το στάδιο, θα πρέπει πρώτα να θέσουμε ορισμένες προϋποθέσεις. Δε θα αναθέσουμε από τη μια μέρα στην άλλη στους Πρυτάνεις των διαφόρων Σχολών να κάνουν διαλογή μεταξύ των εκλεκτών και να μας αφήσουν τους υπόλοιπους στα….αζήτητα του Υπουργείου Παιδείας.
Σε πρώτο στάδιο, όλα τα Τμήματα, όλων των Σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ επιβάλλεται να εξηγήσουν με αίτησή τους προς το Υπουργείο Παιδείας, ποιους φοιτητές χρειάζονται, με ποιους βαθμούς, ποιου επιπέδου (Lower ή Advance), σε ποια μαθήματα και πόσους. Το Υπουργείο, αφού μελετήσει την αίτηση κάθε Τμήματος ξεχωριστά και μετά από συζήτηση με τους Πρυτάνεις των διαφόρων Σχολών, θα αποφανθεί.
Αν τα Πανεπιστήμιά μας ήταν ιδιωτικά, οι Πρυτάνεις των διαφόρων Σχολών θα εισηγούνταν τον μεγαλύτερο αριθμό εισακτέων στις Σχολές τους, για ευνόητους λόγους. Επειδή όμως τα Πανεπιστήμιά μας καλώς ή κακώς τυγχάνουν να είναι κρατικά, φυσικά οι Πρυτάνεις, θα εισηγηθούν τον ελάχιστο αριθμό εισακτέων φοιτητών, πάλι για ευνόητους λόγους.
Το Υπουργείο πρέπει σε πρώτο στάδιο να υποχρεώσει τα διάφορα ΑΕΙ και ΤΕΙ να μη μειώσουν τον αριθμό των εισακτέων σε κάθε Σχολή, ούτως ώστε να απορροφούνται σε αριθμό οι ίδιοι φοιτητές. Επίσης το Υπουργείο δεν θα πρέπει να δεχτεί παράλογες εισηγήσεις από τους υπεύθυνους των Σχολών. Όπως π.χ. σε Σχολή που με το σημερινό σύστημα εισαγωγής ο υποψήφιος χρειάζεται 15000 μόρια, αυτοί να απαιτούν από τους υποψήφιους να έχουν βαθμό 100 σε όλα ανεξαιρέτως τα μαθήματα τόσο σε επίπεδο Lower όσο και σε επίπεδο Advance. Λόγω του κρατικού του Πανεπιστημίου, σίγουρα θα έχουμε τέτοια φαινόμενα.
Το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να κρίνει αυστηρά και αιτιολογημένα τις αιτήσεις κάθε Σχολής και θα πρέπει να θέσει τις προϋποθέσεις εισαγωγής. Οι προϋποθέσεις αυτές θα πρέπει να κατοχυρωθούν για κάθε Εκπαιδευτικό Ίδρυμα ξεχωριστά. Και φυσικά θα τίθενται πάντα ανάλογα με το εκάστοτε ισχύον Σύστημα Πανελληνίων Εξετάσεων. Στην προκειμένη περίπτωση, για κάθε τμήμα μιας Σχολής ΑΕΙ και ΤΕΙ, θα καθορίζονται ποια μαθήματα, ποιου επιπέδου (Lower ή Advance) με ποιο βαθμό χρειάζεται για να εισαχθεί ένας υποψήφιος και ποιος θα είναι ο αριθμός των εισακτέων.
Κανένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ και κανένας Πρύτανης δε θα έχει τη δικαιοδοσία να εισάγει υποψήφιους φοιτητές οι οποίοι δε θα πληρούν τις προϋποθέσεις που θα έχει θέσει το Υπουργείο Παιδείας. Βασική προϋπόθεση, κανένα Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα δεν θα μπορεί να εισάγει φοιτητές οι οποίοι δεν θα έχουν περάσει σε επίπεδο Lower τα μαθήματα που θα καθορίζονται και θα διδάσκονται στην Γ΄ Λυκείου.( Εκτός κι αν έχουν φυσικά περάσει το ίδιο μάθημα σε επίπεδο Advance). Δε θα μπορεί π.χ ένας μαθητής να εισάγεται σε μία Σχολή Μαθηματικών χωρίς να κατέχει σε επίπεδο Lower την έκθεση μόνο και μόνο επειδή την ίδια τη Σχολή δεν την ενδιαφέρει το συγκεκριμένο μάθημα.. Ή δεν θα περνά κανένας σε μία Σχολή Ψυχολογίας χωρίς να έχει Lower στα μαθηματικά. επειδή και πάλι τη Σχολή δεν την ενδιαφέρουν τα μαθηματικά.
Ορισμένες Σχολές, όπως οι Νομικές (Νομικά Τμήματα), πρέπει να τυγχάνουν ιδιαίτερης μεταχείρισης. Παρ’ όλο θεωρητικές, δεν θα πρέπει να εισάγουν φοιτητές που να μην έχουν περάσει το μάθημα των μαθηματικών σε επίπεδο Advance, ή σε επίπεδο Lower με πολύ καλό βαθμό. Ο Νομικός δεν θα πρέπει να σχετίζεται μόνο με τα μαθήματα που διδάσκονται στη Σχολή αλλά με την πραγματικότητα της άσκησης του επαγγέλματός του αργότερα.
Μετά την διεξαγωγή των εξετάσεων σε Εθνικό επίπεδο και φυσικά μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, κάθε υποψήφιος, θα έχει το δικαίωμα να κάνει αίτηση σε όσα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επιθυμεί, με την προϋπόθεση φυσικά ότι πληροί τα κριτήρια εισαγωγής στα συγκεκριμένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ.
Μερικές Σχολές ΤΕΙ ή ακόμα και ΑΕΙ, θα έχουν το δικαίωμα να δέχονται μαθητές που να έχουν εξασφαλίσει μόνο βαθμούς επιπέδου Lower. Έτσι θα δίνεται η ευκαιρία και σε μαθητές μέτριου επιπέδου να σπουδάζουν σε Σχολές που δεν απαιτούν υψηλή βαθμολογία. Λύνεται μ’ αυτό τον τρόπο και το πρόβλημα των ΤΕΙ που κινδυνεύουν να κλείσουν στην επαρχία, με όλες τις κοινωνικοοικονομικές συνέπειες. Οι υποψήφιοι φοιτητές σ’ αυτές τις Σχολές δε θα είναι υποχρεωμένοι να φοιτούν στην Δ΄ Λυκείου.(Εξοικονόμηση αιθουσών στα Σχολεία). Άλλες πάλι Σχολές θα δέχονται υποψήφιους με βαθμούς μόνο Advance (Με μικρότερη ή πολύ υψηλή βαθμολογία). Άλλες, συνδυασμό και των δύο. Το Φυσικό τμήμα π.χ. του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, δε θα ενδιαφέρεται για τον υποψήφιο που θα έχει περάσει το μάθημα της Διοίκησης Επιχειρήσεων π.χ. σε επίπεδο Advance και που κατέχει μόνο επίπεδο Lower στα μαθηματικά και τη Φυσική!!! Ασχέτως αν ο μέσος όρος της βαθμολογίας του είναι υψηλότερος από ένα συνάδελφό του ο οποίος έχει περάσει με πολύ καλούς βαθμούς και επιπέδου Advance τα μαθηματικά και τη Φυσική. Έτσι δεν θα αδικούνται οι μαθητές που έχουν κάποια κλίση σε ορισμένους κλάδους.
Το Υπουργείο Παιδείας θα έχει το δικαίωμα να ασκεί ένα είδος ελέγχου στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ ούτως ώστε αυτά να μην καταχραστούν την εξουσία που θα τους παραχωρηθεί.
Το Υπουργείο Παιδείας θα θέτει επίσης τις προϋποθέσεις για την διεξαγωγή αδιάβλητων εισαγωγικών εξετάσεων τόσο στην Γ΄ όσο και στην Δ΄ Λυκείου.
Η κατανομή των θέσεων μ’ αυτό τον τρόπο θα είναι σίγουρα πιο δίκαιη από την κατανομή που γίνεται μέχρι σήμερα με το Μηχανογραφικό.
Οι πρυτάνεις των Πανεπιστημίων, θα προσπαθούν να κρατούν σε ένα επίπεδο τις Σχολές τους, αφού θα δίδεται και σ’ αυτούς πρωτοβουλία στο έργο της επιλογής. Θα υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ Σχολών του ιδίου αντικειμένου, που το αποτέλεσμά του θα φέρει την αναβάθμιση των Σχολών αυτών και σε τελική ανάλυση θα κάνει τα Πανεπιστήμιά μας διεθνώς ανταγωνιστικά…….
Οι υπεύθυνοι «Σοφοί», ας μην πειραματιστούν και πάλι εις βάρος των μαθητών, των οικογενειών τους και γενικά της κοινωνίας. Ας μην καθίσουν πάλι στα γραφεία τους (σαν Λέοντες Γ΄ Σοφοί) προσπαθώντας με ημίμετρα και με μεθόδους που πουθενά στον κόσμο δεν ισχύουν, να φτιάξουν ένα και πάλι Σύστημα Εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ας σκεφθούν ότι κάθε φορά που η εκάστοτε επιτροπή «Σοφών» πειραματίζεται, πολλοί συνάνθρωποι τους (μαθητές-υποψήφιοι φοιτητές ) χάνουν ανεπανόρθωτα το μέλλον τους. Ας υποθέσουν ότι ένας από αυτούς τους συνανθρώπους τους, θα μπορούσε να ήταν και το δικό τους παιδί……. Αν οι «Σοφοί» αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα της Δημόσιας εκπαίδευσης, ας παραιτηθούν για καθαρά λόγους ηθικής.
Ζωγράφου 15/10/2006
Χαραλαμπίδου Χρυστάλλα
Η επιστολή έχει κατατεθεί προσωπικά στο Γραφείο της πρώην Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κυρίας Γιαννάκου στις 17 Οκτωβρίου 2006 με αριθμό Πρωτοκόλλου 6200
